مفاهيم اوليه در يادگيري زبان برنامه نويسي پايتون

زبان برنامه نويسي پايتون همواره به عنوان يکي از ساده ترين زبان هاي برنامه نويسي در دنيا معرفي شده است که دليل آن سهولت کدنويسي و اجراي برنامه در آن مي‌باشد.
در اصل؛ هنگام کدنويسي به زبان پايتون گويا شما در حال صحبت با کامپيوتر با زبان و علائم انگليسي هستيد!
از همين رو مدرسين و البته برنامه نويسان باسابقه افرادي را که قصد شروع و يادگيري برنامه نويسي دارندرا به يادگيري پايتون دعوت مي کنند.

ما نيز در سري مقالات نقشه راه آموزشي زبان برنامه نويسي پايتون قصد داريم شما را با مفاهيم، روش ها و البته کاربردهاي زبان برنامه نويسي پايتون به صورت کامل آشنا سازيم.
در همين راستا من در اين مقاله مي‌خواهم شما را در ابتداي اين راه، با مفاهيم پايه اي و اساسي پايتون مثل متغيرها، توابع، دستورات کلي و … آشنا سازم تا شما بتوانيد ديد نسبتا خوبي نسبت به ستون هاي اصلي پايتون پيدا کرده و براي مراحل بعدي با قدرت آماده شويد.

پايتون کدنويسي را براي شما به شکل قابل توجهي آسان و قابل فهم خواهد کرد.

 

مفهوم ورودي و خروجي 

قطعا ابتدايي ترين مفهوم در بين زبان هاي برنامه نويسي يادگيري وارد کردن داده (ورودي گرفتن) و خارج کردن آنچه مدنظرمان است (خروجي گرفتن) مي‌باشد.
به اين منظور ما بايد با دو تابع ()input و ()print آشنا شده و نحوه کار با آن را ياد بگيريم.
يکي ديگر از مهم ترين توابع براي ورودي گرفتن در زبان برنامه نويسي پايتون ()import مي‌باشد که از آن براي فراخواني ماژول ها و يا استفاده از متدهاي مختلف استفاده مي‌شود.

مفهوم متغيرها

متغيرها در واقع همان اعداد، اسامي و … هستند که ما در برنامه نويسي آن ها را صدا ميزنيم و يا به عنوان ورودي و خروجي آن ها را مي‌خواهيم.
بر فرض مثال عدد 10 يک متغير مي‌باشد اما از نوع عدد صحيح!
ما در برنامه نويسي متغيرهاي متفاوتي داريم که از آن‌ها براي ذخيره سازي، انجام عمليات هاي مختلف و … استفاده مي‌کنيم. متغيرها در زبان برنامه نويسي پايتون به 4 دسته زير تقسيم مي شوند:

اعداد صحيح (integer)
اعداد اعشاري(float)
متغيرهاي منطقي (Boolean)
رشته ها(string)

مثال براي موارد فوق:
به عنوان مثال عدد 12 يک عدد صحيح و عدد0.12 يک متغير اعشاري مي‌باشد.در مورد ليترال يا متغيرهاي منطقي بايد کمي مثال را پيشرفته تر کرد:
فرض کنيد مقدار x=1 و y=1 باشد؛ حال آيا x=y ؟ جواب True مي‌باشد و اگر بپرسيم x=2 پاسخ False مي‌باشد. منظور از متغير يا ليترال هاي منطقي همين True و False است. که برخلاف ظاهر و مفهوم ساده بسيار کاربردي است.
در مورد رشته ها نيز مي‌توان جمله معروف hello world را مثال زد که اين عبارت يک رشته مي‌باشد و از چند کارکتر مختلف ساخته شده است.

نکات مهم متغيرها

– سعي کنيد از نام ها و اسامي داراي معنا استفاده کنيد.
– از حروف بزرگ سعي کنيد براي معرفي ثابت هاي مسئله استفاده کنيد.
– شما در زبان برنامه نويسي پايتون به هيچ وجه قادر به استفاده از کارکاتر هاي «!، @، #، $، ? نمي‌باشد.
– در پايتون هيچ اسمي با عدد آغاز نمي‌شود.
– اسامي رشته ها مي‌تواند ترکيبي از حروف کوچي، حروف بزرگ، اعداد و خط تيره (ـ) باشد.

توابع در پايتون

برخي مسائل نياز به انجام چندين کار مختلف و اجراي دستورات متفاوت دارند، در اين بين برخي توابع معروف اين عمليات ها را از قبل انجام داده اند. بدين شکل فقط شما نياز داريد اين توابع را فراخواني کرده و خروجي مورد نظر خود را تحويل بگيريد. (البته برخي توابع ورودي داشته و خروجي ندارند.)
نکته: براي فراخواني توابع از ()def استفاده مي کنيم.

توابع پايتون، يک بلاک کد سازمان يافته براي انجام کاري مشخص مي‌باشد و هدف آن کاهش حجم کد، سهولت کار برنامه نويس و تميز بودن کد مي‌باشد.

 

توابع به صورت کلي به 4 دسته تقسيم بندي مي‌شوند:

ـ توابعي که نه خروجي و نه ورودي دارند و فقط يک پيغام را چاپ مي کنند.
ـ توابعي که ورودي ندارند ولي خروجي دارند مثل تابع random
ـ توابعي که خروجي داشته اما ورودي ندارند مثل تابع even_or_odd
ـ توابعي که هم ورودي و هم خروجي دارد مثل multiple_arguments

در مقالات بعدي حتما به طور جامع در مورد توابع داخلي و معروف پايتون باهم صحبت خواهيم کرد.

عملگرهاي منطقي

در پايتون ما سه عملگر منطقي داريم که بسيار پرکاربرد نيز ميباشند : and، or و not. براي فهم بهتر اين سه عملگر شما به توصيه مي‌کنم عکس زير را مشاهده بفرماييد.

توضيح عملگرهاي منطقي:

فرض ميکنيم دو متغير a و b به ترتيب درست و غلط باشند؛ عملگرهاي منطقي به صورت کلي به ما مي گويند که دو يا چند متغير درست هستند يا خير و اغلب قبل از عملگرهاي کنترلي به خصوص شرط ها مورد استفاده قرار مي‌گيرند.

عملگر and زماني درست را به ما نشان مي‌دهد که هر دو متغير درست باشند و وقتي غلط را به ما برمي گرداند که حداقل يک متغير غلط باشد مثل تصوير فوق.
عملگر or زماني به ما درست را نشان مي‌دهد که حداقل يکي از دو مکتغير درست باشند و زماني غلط را به ما برميگرداند که هر دو متغير غلط باشند.
عملگر not نيز نقيض عبارت مقابل خود را به ما برمي‌گرداند يعني اگر عبارت روبروي not درست باشد، غلط و اگر غلط باشد آن را به صورت درست به ما نشان مي‌دهد.
بر فرض مثال در تصوير فوق a and b درست نيستند اما چون عملگر not پشت آن قرار دارد، نقيض آن را به ما نشان مي دهد.

عملگرهاي کنترلي

به صورت کلي اجراي يک برنامه مسير ثابتي را طي مي‌کند و کدها يک به يک و خط به خط از بالا به پايين اجرا مي شوند. دستورها يا همان عملگرهاي کنترلي به ما اين امکان را مي‌دهد تا ما بتوانيم يک جريان ثابت را عوض کرده، يک قسمت از کد را بارها و بارها اجرا کنيم و يا با قرار دادن شرط اجراي بخشي از کد را به يک پيش نياز خاص ارجاع دهيم.
از مهم ترين دستورات کنترلي در زبان برنامه نويسي پايتون مي توان به if،for، while، else وelif اشاره کرد.
از if براي ايجاد يک شرط، از while و for براي ايجاد يک حلقه؛ به معناي انجام يکسري کد تا وقتي يک شرط برقرار است، از else براي اجراي دستوراتي خاص وقتي شرط انجام نشد (تک انتخابي) و از elif نيز انجام شروط چند انتخابي استفاده کرد.

جمع بندي

زبان برنامه نويسي پايتون زباني بسيار ساده و فوق کابردي مي‌باشد که با آن مي‌توان برنامه هاي بسيار متنوع و البته مفيدي را به اجرا دراورد.براي يادگيري زبان برنامه نويسي پايتون آشنايي با مفاهيم و اصول اوليه بي شک مهم ترين قدم شما در راستاي يادگيري آن مي‌باشد. در مقالات بعدي سعي خواهد شد مابقي مفاهيم و اصول کار که در راستاي اين مقاله است، به شما آموزش داده شود.
اميدوارم اين مقاله براي شما عزيزان مفيد واقع شده باشد.

مفاهيم اوليه در يادگيري زبان برنامه نويسي پايتون

مفاهيم و اصطلاحات مهم برنامه نويسي اندرويد

طراحي و برنامه نويسي وبسايت چه تفاوتي با يکديگر دارند؟